Postzegeleiland

Over postzegels, de vogels van Griend en een bijzondere kunstenaar

 

 

 

 Misschien is niets geheel waar, en zelfs dat niet, schreef de oude Multatuli ooit. Deze regel popt bij mij op als ik lees over fusiegolven van het moderne bedrijfsleven die onze economie overspoelen als een zware noordwesterstorm in combinatie met springtij. Heel recent bereikte deze tsunami ook de wereld van de post. PostNL wordt wellicht overgenomen door het Belgische Bpost. Van het rijtje van de PTT, ooit Staatsbedrijf der Posterijen, Telegrafie en Telefonie is weinig meer over. Staatsbedrijven op het gebied van openbaar vervoer, energie, bank en post zijn neo-liberaal de nek omgedraaid. Telegraferen doen we met de komst van GSM en internet al decennia niet meer en de post gebruiken we vooral om onze internetbestellingen te laten bezorgen. De postbode is een marginaal beroep geworden, een moderne loonslaaf getooid in oranje joggingpak die voor een hongerloontje in weer en wind enkele stuks post enkele dagen per week bezorgt.  De afdeling Raalte van de arbeiderspartij SP stelde ooit voor een standbeeld van De Postbode op te richten.

Juweeltjes op postzegelformaat

In hoeverre heb ik eigenlijk zelf de post onder het zand begraven? Ik voel me wel een beetje schuldig: postzegels heb ik nooit verzameld, brieven verzend ik nauwelijks meer per post en ook ik laat het nodige per koerierdienst bezorgen. Ik vrees met grote vreze  voor het einde van de Nederlandse post. Overigens wel bizar dat de Belgen daar een handje bij helpen.

Somber als het herfstweer valt vanmorgen mijn blik op een velletje bijzondere postzegels. Mini schilderijtjes van gevederde vrienden van het wad. Tien vogels van het postzegeleiland Griend op een wonderschoon velletje postzegels van PostNL. Geschilderde vogelportretten, olieverf op houten panelen, gemaakt door kunstenaar Erik van Ommen uit Vries (Drenthe). De grote stern, scholekster, bergeend, rosse grutto, bonte strandloper, zilverplevier, bontbekplevier, visdief, kanoet en eidereend op postzegels. Erik van Ommen: “Elk schilderij heb ik speciaal voor dit vel gemaakt en bij elkaar geeft deze serie mijn impressie van de Wadden weer. Waarbij iedere vogel de plek op het vel krijgt die hij verdient: poserend voor een portret, broedend op het nest, wandelend langs de vloedlijn, aan de maaltijd of in de lucht.”

Afbeeldingen van de originele schilderijen van Erik van Ommen, gebruikt voor de postzegels van Griend

Waddenatelier

Van Ommen is een van de weinige kunstenaars die buiten vogels en dieren schildert en tekent, met de telescoop als belangrijk hulpmiddel. Veel aquarellen en tekeningen werkt hij ter plaatse uit. Olieverfschilderijen en etsen  ontstaan in zijn atelier en zijn gebaseerd op veldschetsen. Erik van Ommen (1956) studeerde in 1983 af aan de Academie voor Beeldende Kunsten Minerva in Groningen. Als je zijn website bekijkt, zie je een veelzijdig kunstenaar: hij maakt o.a. olieverfschilderijen, aquarellen, pastels, etsen, lino- en houtsnedes en videofilms. In 2013 verscheen zijn boek Het Waddenatelier, een verzameling schilderijen, foto’s, schetsjes, etsen en teksten over de Nederlandse wadden.

Griend

Het onbewoonde eiland Griend is een kleine, begroeide zandplaat die in de Middeleeuwen bewoond en bebouwd was met o.a. een klooster. Tot ruim 1700 woonden er enkele veeboeren. De immense kracht van wind en golven leidde tot afkalving van het eiland in razend tempo met als gevolg dat de mens verdween en de vogels zich er massaal nestelden. Op Griend komt de grootste kolonie van de grote stern van West-Europa voor. Jaarlijks broeden ruim 10.000 paren van deze soort op het eilandje. In een hut op palen houden vogeltellers en onderzoekers de aanwezigen in de gaten.

Momenteel is het een drukte van belang op Griend. Om de afkalving te vertragen creëren Natuurmonumenten, Rijkswaterstaat en Boskalis een uitbreiding van 250.000 kubieke meter zand met schelpenbanken waarmee er 18 hectare bijkomt. Het gevolg is dat de golven breken en dat er vers zand verplaatst wordt. Een deel van de bovengrond en de vegetatie  worden verwijderd zodat het eiland aantrekkelijk blijft voor 40 duizend paar broedende zeevogels. Om je vingers bij af te likken. Toch nog maar eens een leuke kaart of brief naar een dierbare verzenden met een Griendpostzegel erop? Hoe meer hoe beter voor de postbezorger bij u in de buurt. Houden we de Belgische aalscholvers hopelijk ook even uit de buurt!

Eerdere columns van mij over onbewoonde eilanden vanaf september jl. op deze site.

Zie: Op een onbewoond eiland deel 1  www.beleefdewadden.live/2016/09/08